Oturduk. Adı Ali. Babasını sordum hiç bilmiyor ki. Ayakkabılarına baktım, ne kadar zor durumdalar anladım.

Biz esnafız. Kim dilenci, kim muhtaç anlarız. Eşimi aradım. Gel dedim doğum günü kutlayalım. Önce gidip bir bakalım. Gittik beraber. Zemin kat bir ev, üstü başı emanet giyinmiş bir anne. Günlük temizliğe gidiyor ama aklı hep evde. Ne abla var, ne baba yok ki bırakacak kimse.