İBRETLİK YAŞANMIŞ BİR HİKAYE..1965 Yılınnın zemheri ayında duydum ki

İBRETLİK YAŞANMIŞ BİR HİKAYE..

Duydum ki komşunun evde unu bitmiş, çocukları aç. Çağırdım eşime durumu anlattım:

” Allaha şükür unumuz fazlasıyla var, komşunun hiç unu kalmamış, beş çocuğu ile perişanmış. Bir çuval un verelim!” dedim.

Eşim her zaman olduğu gibi yine cimriliği tuttu:

” Benim de beş çocuğum var, ne malum ki, gelecek yıl buğday alabileceğim. Kusura bakma vermiyorum!” diye kestirip attı.


Ne yapayım, ne edeyim diye karar kara düşünmeye başladım. Param olsa para vereceğim:”Git un al!” diyeceğim, ama yok!

Ertesi gün komşuyu aldım kahveye gittim. olan ondan sonra oldu... Bu nasıl olabilir ya nasıll.. Haberin devamını okumak için Lütfen sonraki sayfaya geçiniz..