.........Sabahcıydım, ertesi gün okuldan eve geldiğimde aynı adam babamla beraber gelmişler ve eve bakıyorlardı. Tabii annem bedduaları yağdırıyor. '' Dün sana ev satlık değil demedim mi? Nasıl utanmaz adamsın ki taaa gidip Camlı Köşkte buldun adamı da eve musallat oldun. Bu ev sana hayretmez. Satmıyorum. Ben ilmek ilmek halı dokudum. Bebelerimi sokakta koymam''

...........Adamın verdiği fiyata babam razı olmadı. ''Ölmüş eşşek arıyon, nalını mıhını sökmek için'' dedi ve adam gitti. Babamla annem kavgaya tutuştular, ben komşuları çağırdım. Kavga bitti. Babam diyor ki'' Borcu bir türlü bitiremiyorum. Sıvayı da yaptıramıyorum. Bari evi satayım, borcumu vereyim, kalanıyla da spor toto oynayıp tüm dertleri bitirip hayatımızı kurtarayım. Çocuklar büyüyor. '' Tüm komşu erkekler babamla bir odada, kadınlar da annemle öteki odadaydılar. Babam satlık ev yazısını yapıştırmayacağına, evde de kavgayı bitireceğine söz verdi. Komşular da el birliği ile dış cepheye sıva yapmaya söz verdiler. Annem komşularımızın müdahalesiyle evimizi satılmaktan kurtarmıştı.

.........Ev satılınca biz ne yapacaktık? Hangi mahalleye gidecektik? Bu sefer de ya kirayı ödemezsek ne olacaktı? Sonra o mahallede Şerife Hacanne gibi komşular olacak mıydı? Bayram sabahı yahniyi yarım yamalak yiyip 2.5 lirayınan ütülü mendil alacağım diye kapısına koştuğum Nuriye ablamı bir daha görecek miydim.? Bu mahallede bizim evimiz bir tane değildi ki, tüm evler bizim evimizdi. Gece uyumadan önce annemin halı tezgahı başındaki gözyaşları geliyordu gözümün önüne. Sessiz ve çaresiz nasıl da ağlardı. Hacı Ömer emminin dutu gibi bir dut daha bulmak kolay mı? Arkadaşlarımdan, okulumdan ayrılıp başka mahalleye gitmek ölüm gibi bir şeydi.

....2-3 gün sonra Şerife Hacanne gilin dip tarafta oyunu bitirip eve geldiğimde evimize giren çıkan belirsizdi. Herkesin yüzü gülüyor ve benim de yanağımdan makas alıyorlardı. Tüm komşular bizdeydi. '' Gözün aydın Hamdi ağa sonunda istediğin oldu. totoyu tutturdun. Şimdi bunun kuyruğunu düzeltmen gerek'' diyen diyeneydi. Babam spor totoda 13 bulmuştu. Yani en büyük ikramiye. Mayıs ayındaydık, tüm komşular akşamları sokakta gruplar haline oturup sohbet ediyor ve çay içiyorlardı. Hamur tahtası üstünde taş veya kağıt oynanıyordu. Babam ertesi güne tüm komşulara çerez , baklava gibi sözler verdi. Babam sevincinden uyumuyor, devamlı hesap yapıyordu. İki kişi bilirse, şu, tek bilirsem şu gibi şeyler söylüyordu. Yani büyük ikramiyedeki paradan kendine düşecek pay üzerine ihtimaller sıralıyordu.

.......Annem ertesi gün halıcıdan avans almış. Çerez, baklava filan alınacak ve komşulara dağıtılacak. Hüznü paylaştığımız komşularımızla sevincimizi de paylaşacağız. Babam akşama tüm bu ikramları yaptırıp getirdi ve tüm komşulara bol bol dağıtıldı. Nasıl olsa babam alacağı parayla bu çerezlerin fabrikasını satın alırdı gelecek hafta.

devamını okumak için görsele tıklayınız