C-ovid değildi. Şükürler olsun.. Çok güzel yaşadı. Rahmetli dedemle ikisi de çok çalışkandı. Hayatları boyunca sabah beşte kalkıp fabrikalarına giderlerdi. Gecenin körüne kadar çalışırlardı. Emekli olduktan sonra da hiç durmadılar. Gezmeye bayılırdı anneannem…. Allah’ım ölümün bile hayırlısını versin deriz ya. Çok şükür ki çekmedi anneannem. Annemin de hakkı ödenemez tabi. Annesini pamuklara sarıp baktı… Hayat böyle bir şeymiş.. Dilerim ki ben de o yaşları görürüm.”