80 yaşındaki ihtiyarlar göz yaşlarıyla dualar gönderiyorlar. Genç delikanlılar. Bilmediğim insanlar. Allah bizim ömrümüzü size versin diyorlar. Ki buna kesinlikle hayır. Böyle dua etmeyin. Bu doğru değil diyerek düzeltiyorum. Ama tarif etmem mümkün değil. Evde toplanan beyler telefonun sesini açıp dualar ediyorlar. İlk kez bu kadar insanımızın bu kadar ağladığına şahit oldum. Ben sıradan bir insanım. Sade, kendi halinde. Hiçbir iddiası olmayan. Beklentisi de olmayan. Ama bu sevgi, dua, yakarışı hak edecek ne yaptım. İki gündür bunu düşünüyorum. İnsanlar benim gönülden yaptığım hizmeti Allah'ı ve peygamberini sevdirdiğimi biliyorlar. Bütün bunlar bunun karşılığı. Hak etmesem de. İnanın ki, buraya yazdıklarım yaşananların binde biri bile değil. Bu arayanların sağı-solu, şuncusu buncusu yok. En farklı gruplar. En sivri insanlar. Telefonu açıp hüngür hüngür ağlamakta konuşamayıp telefonu kapatanlar. Engelli gençler var. Yatağa bağımlı. Onlarca video geldi onlardan. Aman Rabbim, nasıl dua ediyorlar. Ermeni bir vatandaşımız, "Müsaade eder misiniz mum dikip dua edeceğim" dediler. Allah hakimlerin hakimidir. Geleceğimiz Rahman'ın iki parmağı arasındadır. Biz hayatta oldukça Rabbimizi ve Muhammed'imizi anlatacağız. Ölüm gelinceye kadar. Hepinize teşekkür ederim. Siz o kadar güzelsiniz, çoksunuz, gürül gürülsünüz ki iflah olmaz müptezellerin adı bile zikre değmez. Rabbime hamd ederim. Sevgili sultana salat ederim. Ve size, hepinize teşekkür ederim.