GÖZYAŞLARINI TUTAMADI!

"İLK DEFA AĞLAYAN BİR DOKTOR GÖRDÜM"

Annesinin vefat ettiği gün babasıyla birlikte hastaneye geldiklerini ifade eden Düzenli, o anları şu sözlerle anlattı: “Babamla annem arasında çok güzel bir eş ilişkisi vardı. Doktorumuzun ve diğer sağlık ekiplerinin ne kadar emek sarf ettiğini, biz hastaneye gidip geldikçe gözlemledik. Doktorun gözlerinin içinde ne kadar sahiplendiğini, ne kadar korumaya çalıştığını gördük. Sahiplenilmişti annem burada. Babam da son günlerinde onu göremediği, yanında olmayıp ellerini tutamadığı için bu yüce eller öpülür, nasıl böyle bir hak ödenir duygusuyla yaptı. Annemin ölümünün hemen 1-2 saat sonrası çok duygu doluydu. Doktor hanım yanımıza geldiğinde çok kötü durumdaydı. Ağlıyordu. Biz de ağlıyorduk. Ama ben hayatımda ilk defa hastasını kaybedip de ağlayan bir doktor gördüm. Bu bizim için çok kıymetli ve değerli. Evet, biz hastamızı kaybetmiştik, annemdi, çok acı ama benim annemin yanında olamadığım, ellerinin tutamadığım, ona bakım yapamadığım günlerde; o ve ekibi onunla ilgilendiler. Uyanık değildi ama onunla onlar ilgilendi. Şöyle de bir gerçek var ki, ondan medet, şifa bekleyen o kadar çok hasta var ki bencil olmamak lazım. Eğer doktor bizim hastamızla bu kadar kötü olduktan sonra gidip de diğer hastalarına şifa veremeyecekse ben tabi ki teselli etmek durumundayım. Biz kaybettik zaten. Bizim için yapılabilecek bir şey yok ama diğer hastaların şifa bekliyor olması çok önemliydi."