GÜNLERDEN BİR GÜN

Belki kör bir kuyuydu, ağzı tahtayla kapatılmıstı, belki üstüne de toprak dökülmüştü. Zamanla tahta çürüdü, zayıfladı, üzerindeki toprakta biten otları yemek isteyen eşegin ağırlığını çekemedi ve güm diye eşeği yuttu kuyu. Hayvancık saatlerce acı içersinde kıvrandı, bağırdı kendi dilinde. Sesini duyan sahibi gelip baktı ki vaziyet kötü. Zavallı eşeği kuyunun dibinde melül mahzun bakınıyor. Üstelik yaralanmış. Karşılaştığı bu halde kendini eşeği kadar zavallı hisseden adamcağız köylüleri yardım etmeye çağırdı. Ne yapsak, ne etsek, nasıl çıkarsak soruları havada kaldı.   Haberin Devamını Okumak Ve Görmek İçin Lütfen Görsele dokunun devamını açın