KÖYE DÖNDÜ

BAŞTA ÇOK DIŞLANDIM Başta çok dışlandım. İyiliğim, yardım etmekten kaçmamam sayesinde kendimi kabul ettirdim. Köyde yaşamaya başlamamın 2. veya 3. senesinde kahveyi basıp ben size ne yaptım dedim. Şimdi işler değişti. Bazen bir hafta dışarı çıkmam, tavuğumla, böceğimle, çiçeğimle vakit geçiririm. Hemen özler sorarlar, “Abla neredesin?” diye. Düğünlerde insanlar bekler İhsan ne giydi diye. Mutfağa kimseyi sokmam. Su bardağı, rakı bardağı, viski bardağı bende hep ayrı ayrıdır. İhsan sana gelince bir sürü şey yapıyorsun huzursuz oluyoruz diyorlar. Bunu bana kimse zorla yaptırmıyor ki. Şimdi sen niye rakı bardağında su içesin ki. Özenerek yapıyorum. Bizim köye yakın bir köyde bir eve temizliğe gidiyordum. O ailenin bir kızı var İzmir’de. Fotoğraflarımı çekiyordu. Ders içinmiş, sergiye koyacağım dedi. Tabii şalvarlı malvarlı, ben köyde öyleyim. Koy sergiye dedim. Gazeteciler gezerken görmüşler, “Böyle bir insan köyde nasıl yaşar?” demişler. Önce bir gazeteci röportaj yaptı, sonra diğer gazeteler de geldi röportaja. BİZ SENİ BÖYLE KABULLENDİK.............HABERİN DEVAMI İÇİN FOTOĞRAFA TIKLAYIN