MOĞOLİSTAN’DAKİ SAKLI DUKHA KABİLESİNİN GERÇEK OLAMAYACAK KADAR B-ÜYÜLÜ HİKAYESİ VE 14 FOTOĞRAF

İnsanlık modern çağın getirileriyle beraber eski yaşayış biçiminden neredeyse tamamen kopmuş durumda. Ancak hala yerkürenin çeşitli bölgelerinde saklı kalmış birkaç topluluk, atalarından miras kalan yaşayış biçimlerini ve kültürlerini devam ettiriyor. Moğolistan’ın göçebe kabilelerinden Dukhaların yaptığı şey de tam olarak bu.

Dukhalar Mogolistan’ın aynı bölgesinde asırlardır, yaşayış biçimlerini hiç değiştirmeden hayatta kalmaya devam ediyorlar. Onları özel kılan şey ise, v-ahşi hayvanlarla aralarındaki i-nanılmaz bağ.

Hatta hayvanlarla kurdukları bu bağ o kadar köklü ve derin ki, birçok fotoğraf karesi adeta kurgulanmış fantastik bir film sahnesi gibi büyülü.

Fotoğrafçı Hamid Sardar-Afkhami birkaç günlüğüne bu saklı kabilenin arasına karışarak, onların gündelik yaşamlarını kayıt altına almayı başardı.

Dukhalar ile ilgili en ç-arpıcı şey ise, doğal ortamlarında oldukça v-ahşi olan ve evcilleşmesi mümkün gözükmeyen, Ren geyikleri ile kurdukları inanılmaz bağ. Öyle ki, Dukhalar, Ren geyiklerini at misali taşımacılık için dahi kullanabiliyorlar.

Çocuklar daha küçük yaşlardan itibaren, ren geyikleri ve diğer hayvanlar ile nasıl iletişim kurulması gerektiği konusunda eğitiliyor ve hayvanlara saygı duymaları sağlanıyor.

Saygı ve sevgiyle yaklaşılan v-ahşi ren geyikleri, zamanla en s-avunmasız insan yavrusuna dahi kibar davranan sevecen bir canlıya dönüşüyor ve insanları kendi türündenmişcesine benimsiyor.

Dukhalar, bölgede “Tsaatan”lar olarak biliniyorlar. Bu kendi dillerinde tam olarak “ren geyiği sürenler” anlamına geliyor.

Ancak bu kabilenin soyu giderek azalıyor. Bugünlerde sadece 44 Dukha ailesi kaldı. Toplam sayıları ise 200 ila 400 arası olarak tahmin ediliyor.

Son yıllarda, bazı turist gruplarının keşfiyle onlar için yeni gelir kapıları da açılmış. Turistler, onların ritüellerini ve yaşayış biçimlerini görebilmek için, bölgeye turlar düzenlemeye başlamışlar bile.

Ş-amanizm i-nancını hala sürdüren topluluğun, hayvanlarla olan i-lişkisi sadece ren geyikleriyle sınırlı değil. Bu kabilede, başka hiçbir toplulukta görülemeyecek biçimde köpek değil “kurt” eğitiliyor.

Normalde birbirlerine düşman, av ve a-vcı olarak bölgede bulunan kurtlar ve ren geyikleri, Dukhaların eğitimleriyle bir arada yaşamayı öğrenmişler ve yan yana s-orunsuz bir şekilde bulunabiliyorlar. Öyle ki, Dukhalar kendi topluluklarını kurtlar, geyikler, kartallar, ayılar ve insanlardan oluşan bir sürü gibi görüyor.

Evet dukhaların hayvanlarla i-lişkileri sadece ren geyiği ve kurtlar değil çevredeki neredeyse tüm hayvanları kapsıyor. Altın kartalları da Dukhalarla beraber a-vcılık yapabiliyorlar.

Dukhalar hayvanlarla aralarında ruhani bir bağ olduğuna inanıyor. Örneğin ayılar başka insanlara karşı s-aldırgan tutum sergileyebilirken, Dukha kabilesinden birine karşı oldukça i-taatkar ve nazik olabiliyor.

Neredeyse tamamen unutulmuş bu Moğol kabilesi, hayvanlarla kurdukları bu derin bağla, bizlere insanoğlu olarak aslında hala doğanın bir parçası olduğumuz gerçeğini tekrar hatırlatıyor…