ÖYLE BİR DUA ETTİ Kİİ !

Nurcan hanım kapı komşumuzdu. Mahallemize evlendikleri zaman taşınmışlardı. Sonradan çok sevmiş olmalılar ki mahalleden bahçeli bir ev alıp temelli yerleştiler. Taşındıktan bir sene sonra Allah onlara nur topu gibi bir erkek evlat vermişti. Kocası Mehmet Bey inşaat işiyle uğraşıyordu. Kendi halinde bir adamdı evle iş arasında gidip bir hayatı vardı. Mehmet bey de Nurcan Hanım da çok iyi insanlardı. Bir güne bir gün kimse onlardan rahatsız olmamıştı. Öyle güzel bir yuvaları vardı ki herkes gıpta ile bakar, maşallah derdi. Kapı komşumuz olduğu için onlarla bir aile gibi olmuştuk. Gizlimiz saklımız yok derecesinde samimiydik. Bazen ben bazen Nurcan Hanım birbirimize misafir olur, dertleşirdik. Yağmurlu bir kasım sabahıydı. Kapım ağır ağır çalınmıştı. Hayrolsun diyerek gidip açtığımda karşımda Nurcan hanımı çok kötü bir vaziyette gördüm. Hemen içeri alıp ne olduğunu sordum. Onu böyle üzen, kahreden şeyi bir an önce öğrenmek istiyordum. İçeri geçtikten sonra beş dakika bile geçmemişti ki Nurcan Hanım birden ağlamaya başladı. Hemen sarılıp ona niçin böyle ağladığını sordum. 

Devamı için sonraki sayfaya geçiniz...