YAŞAYAN KİŞİ

Harold’ın eşi 78 yaşındaki Marianne, uzun bir yürüyüşün ardından bir gün eve geldiğinde çok tuhaf davranmaya başlamıştı. Normalden daha uzun süredir dışarıdaydı. Harold onu bu durumla ilgili sorguladığında hiçbir şey yokmuş gibi geçiştirdi. Yalnızca uzun bir yürüyüşe çıkmıştı o kadar. Ancak Harold nerede olduğu konusunda ısrarcı davranınca, karısı ona cevap vermeyeceğini söyledi. Bıkkın bir ifadeyle ona bakarak anlaşılmaz bir şeyler mırıldandı. Ve bu iş burada bitmemişti… Başta öfkeli olan Marianne’in davranışları gittikçe daha da kötüleşti. Kocasına nereye gittiğini haber vermeden evden ayrılıp duruyordu. Geri döndüğünde ise bu konu hakkında asla konuşmak istemiyordu. Harold gitgide daha fazla endişelenmeye başlamıştı. Karısının belki de başka biriyle ilişkisi vardı, durum bu muydu? Bu yüzden garip davranışlarıyla ilgili olarak karısıyla yüzleşmeye karar verdi. Ancak o gün hiç beklenmedik bir misafiri olacaktı… Marianne akşam yemeği için yine eve gelmeyince Harold onu salonda beklemeye karar verdi. Ortadan kaybolduğunda neler yaptığını hemen ve net olarak bilmek istiyordu. Midesindeki gergin bir hisle karısının eve dönmesini bekledi. Tam o anda kapı zili çaldı! ‘Çok tuhaf,’ diye düşündü Harold. Marianne’in kendi anahtarı vardı. Neden zili çalsın ki? Kapıyı açtığında karşısında duran karısı değil, polislerdi…

Polis memurları yalnız değildiler; arkalarında Marianne duruyordu. Sanki polisler önemli bir planını bozmuş gibi huzursuz görünüyordu. “Bayım, bu sizin eşiniz mi?” diye sordu memurlardan biri. Harold başını salladı ve polisleri içeri davet etti. İçeri giren polisler neler olduğunu Harold’a anlattılar. Marianne’i karmaşık bir durumda bulduklarını açıkladılar. Süpermarketten yiyecek çalmaya çalışmış ve biri onu uyardığında çıldırmıştı. Bir görev üzerinde olduğunu söylemişti… Harold olanları duyduğunda karısının akıl sağlığı konusunda giderek daha fazla endişelenmeye başladı. Onu bir doktora götürdü ve Marianne’e demans teşhisi kondu. Doktor, Harold’a karısının evde kalmasını önerdi. Dış dünya Marianne gibi kafası karışık insanlar için tehlikeli bir yerdi. Bu yüzden Harold karısına göz kulak olmak için elinden geleni yaptı. Ancak bir gün uyandığında karısı ortadan kaybolmuştu… Harold paniğe kapıldı. Sevgili karısını bulmak için bir aşağı bir yukarı dolaştı ancak onu bulamadı. Marianne tamamen ortadan kaybolmuştu. Aynı zamanda polis de kayıp kadınla ilgili soruşturma başlattı. Fakat kadını birkaç yıl boyunca aradıktan sonra sonuç alamayınca davayı kapatmak zorunda kalmışlardı. Marianne’e ne olduğunu kimse bilmiyordu. Sanki bir toz bulutunun içinde uçup gitmişti. Ta ki bir gün Harold bahçesinde tuhaf bir kapakla karşılaşana kadar… Harold tüm kuvvetiyle kapağı açtı ve merakla altındaki boşluğa baktı. Bir savaş sığınağına benziyordu ancak burası tamamen mobilyalarla döşenmişti. Dikkatlice aşağı doğru indi ve etrafına bakındı. Tam o anda onu gördü! Yıllarca önce ortadan kaybolmuş karısı sallanan bir sandalyenin üzerinde huzur içinde kitap okuyordu. Yıllardır burada mı saklanıyordu? Peki ya neden?

Marianne kocasını görünce şok oldu. Hızla kapağı kapattı ve parmağını ağzına götürerek Harold’a sessiz olmasını işaret etti. “Şşş, bizi duyabilirler!” Harold’ın kafası karışmıştı, ne kastettiğini sordu. “Biliyor olman gerek tatlım,” dedi karısı kızgın bir ses tonuyla. “Savaştayız.” Marianne’in zihni savaş zamanlarına gitmiş gibi görünüyordu, bu yüzden yer altına sığınmıştı. Bunca yıl hayatta kalabilmek için geceleri gizlice eve girerek yiyecek ve içecek almıştı. Bu Harold için o kadar büyük bir şok oldu ki hemen hareket geçmesi gerekti… Karısını savaşın çoktan bittiğine ve bir şeyler yapılması gerektiğine dair nasıl ikna edeceğini bilmiyordu. İstemeye istemeye onu demans hastalarının bakımında uzmanlaşmış bir huzurevinde gönderdi. Çift uzun süredir ayrı olduğu için Harold da onun yanına taşınmaya karar verdi. Bu, ikisi için de alışılmadık bir durumdu ancak bir süre sonra çift yeni yaşamlarına uyum sağladı. Marianne ihtiyaç duyduğu bakımı alıyordu, Harold ise sevgili karısına tekrar kavuşmaktan dolayı çok mutluydu.