Sonra nama¬zını kılıp, kazdıkları mezara yerleştirdiler ve üzerini kerpiçle kapatarak toprakla düzlediler. Bu işleri ta¬mamladıktan sonra Hz. Âdem'in oğullarına: "Ey Âdemoğulları, bu yaptığımız, sizin sünnetiniz olan şeriatınızdır. Bundan sonra ö-lülerinizin cenaze merasimini ve defin işini bizden gördüğünüz gibi yapın."( Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. V,s. 136.) dediler. Böylece Hz. Âdem (a.s)'dan bu yana gelen bütün ilâhî dinlerde ö-lülere aynı muamele yapılmaktadır. Nitekim son semavî din olan dinimiz İslam'ın tebliğcisi Hz. Muhammed (s.a.v) de ö-lümünden sonra Müslümanın yıkanmasının, ö-lenin sağ kalan Müslümanlar üzerindeki haklarından biri olduğunu belirtmiş ve geride kalan Müslümanların ö-len kardeşlerine karşı bu son vazifelerini yapmalarını emrederek nasıl yapılaca¬ğını da öğretmiştir. Arkadaşlar, Ö-lünün yıkanması şerefli bir varlık olan insana bir hürmettir. İnsanın ö-lüsü de saygıya layıktır. Bu saygı bir yönüyle, ö-lünün yakınlarına bir teselli olduğu gibi ö-lümün yokluk olmadığını, vatanı aslisine gittiğini ve gittiği yere pak ve temiz bir şekilde gönderilmesi amacını taşımaktadır. Ö-lünün âdeta yeni doğmuş bir çocuk gibi yıkanması, bir yönüyle yeniden doğuş olayını sembolize etmekte ve fani yolculuğun yani dünya hayatının kendisi üzerinde bıraktığı kir, toz ve bulaşıkları gidermeyi temsil etmektedir. Bu yıkamanın ardından, yeni doğan çocuğa giydirilen zıbın misali kefene sarılır ve büyük bir ihtimamla beşiğine indirilir. Hz. Cabir’den gelen bir rivayete göre, cenazeyi yıkamak günahların affına vesile olmaktadır: