AHMET VE HATİCE’NİN HAYATI

Dedi. Aradan çok zaman geçmeden nikah kıyıldı. Ahmet ve Hatice artık birbirlerine helaldi. Ahmet Hatice’yi çok seviyordu. Namaz vakitlerinde Hatice Ahmet’e abdestini aldırıyordu. Ahmet tekerlekli sandalyenin üzerinde namazını kılıyordu.
Hatice yandaki oda da kalıyordu. Bir sabah Hatice’nin kulağına ezan sesi gelince uyandı. Bu ezanı sanki ilk defa duyuyordu. O kadar güzeldi ki ses, gözyaşlarına hakim olamadı . Ezan sesi nereden geliyor derken, yatağından kalktı ve etrafına bakındı. Ahmet’in odasına geçti. Ahmet gözyaşları içerisinde ezan okuyordu. Aklına Bilali Habeşi geldi. İlk defa onun sesini duydu. Ezan bitince Ahmet onu yanına çağırdı. Hatice’nin alnından öptü ve ona şöyle dedi. Her gece dua ettim rabbime, eşimi bir kere de olsa ezan sesi ile uyandırayım. Dilimi çöz, sen ol de olur Allah’ım. Bir kez olsun Hatice’ye ‘’seni seviyorum’’ diyeyim . Onun gözlerine bakarak; ‘’Allah razı olsun Haticem, duamsın, canıma can katansın diyeyim’’ dedim.
– Haticem, canım eşim, yoldaşım , seni Allah için çok seviyorum. Peygamberimiz eşi Hz.Hatice’yi nasıl sevdiyse bende seni öyle seviyorum . Seninle birlikte Cennet kapılarını açmak istiyorum. Başımın tacısın sen. Gel birlikte namaza duralım.
Bu sözleri duyunca Hatice’nin gözlerinden yaşlar akmaya başlamıştı. Ahmet’i Allah için neden bu kadar çok sevdiğini daha iyi anlamıştı. Abdestlerini aldılar ve namaza durdular. Ahmet secdeye gitmişti. O çok isteyipte gidemediği secdeye girip alnını yere değdirmişti.
Annesi ve babası da kalkmış onlarda namaz kılacaklardı. Oğlu ve gelininin sesini duyamayınca kapılarını çaldılar. Açan olmayınca kapıyı araladılar ve baktılar ki ikisi de secdede namaza durmuşlar. Oğlunu o halde gören babası gözyaşlarını tutamadı. Çünkü oğlunun çok istediği secdeye gittiğini görmek onu o kadar mutlu etmişti ki!
Anne baba aşağıya indiler. Uzun zaman sonra hiç ses gelmeyince tekrar odalarına çıktılar ve secdedelerdi hala.
Babası;
– Oğlum, oğlum iyi misiniz
Ses yoktu. İkisinin de ruhlarını o an teslim ettiğini anladılar. Hocayı çağırdılar. Hoca onları bu halde görünce o da gördüklerine inanamadı ve kalbi titredi. İkisinin yüzüde gülümsüyor gibiydi.
Anne babası ağlamaya başladılar. Ahmet ve Hatice’yi defnettiler. Ahmet’in annesi o gece bir rüya gördü. Ahmet beyazlar içinde Hatice ile birlikte Cennetteydi. Annesine Ahmet şunu dedi. Üzülme anne biz çok mutluyuz. Üzülme sakın. Biz sizi burada bekleyeceğiz

Nasıl yaşarsanız, öyle ölürsünüz, nasıl ölürseniz öyle dirilir ve haşrolursunuz sözünü asla aklınızdan çıkarmayın. Bu yaşananlar sizlere uzak gelebilir. Gerçek Allah aşkı ile yaşayanlara hiçbir şey uzak ve mucize değildir. Yeter ki bu dünyaya veda etmeden doğru yolu bulalım ve o istikametten asla ayrılmayalım.